Rozdział 9

Dotarłam do domu krótko po dziesiątej. Mieszkanie było puste. Od razu poszłam do łazienki, po czym napełniłam wannę gorącą wodą. Zdjęłam ubrania i zanurzyłam się w niej. Oparłam głowę o kran i sięgnęłam po płyn do kąpieli. Po chwili zbliżyłam dłoń do reszty ciała. Odwróciłam nadgarstek tak, by móc dokładnie obejrzeć jego wewnętrzną stronę. Blizny pomału przybierające białą barwę, w świetle wypełniającym łazienkę były niezwykle dobrze widoczne. Nikomu nie pozwoliłam ich zobaczyć. Zawsze zasłaniałam je kilkoma bransoletkami, lub długim rękawem bluzki. Starałam się przestać leczyć, lub raczej ranić w ten sposób. Wstydziłam się tego. Odkąd wyjechała moja mama za pomocą ostrej żyletki zaczęłam uciekać od wszelkich problemów. Z każdą kolejną kreską myślałam, że będzie lepiej, lżej.. Jednak się myliłam. Nienawidziłam tego, jak bardzo metalowy przedmiot zapanował nade mną.
Siedziałam tak jakieś pół godziny, co jakiś czas dolewając ciepłej wody. Nagle usłyszałam głosy kilku osób. Bez problemu rozpoznałam wśród nich śmiejącego się Roba i rozmawiającego Steve'a. Wyszłam z wanny, ubrałam szary dres i opuściłam łazienkę.
- Witaj, Mała - Steve podszedł do mnie, po czym objął mnie w talii.
- Hej - odpowiedziałam, wpijając się w jego usta. Poczułam smak tytoniu i marihuany. Oblizałam swoje wargi.
- Macie coś jeszcze? - przeczesałam dłonią jeszcze mokre włosy.
- Dla Ciebie zawsze coś znajdę - chłopak przyciągnął mnie do siebie i pocałował ponownie.
Chwyciłam jego dłoń i razem weszliśmy do salonu, w którym znajdowało się już kilka osób.
- Hej - przywitałam się ze znajomymi.
- Siema, Emma! - krzyknął rozentuzjazmowany Ed. Od razu zauważyłam, że był pod wpływem jakiegoś środka i byłam pewna, że nie chodziło o zioło.
- Bedziesz coś piła? - zapytał Rob, trzymając butelkę wódki.
- Owszem - odpowiedziałam, zajmując miejsce obok czarnowłosego Ed'a.
Steve wyszedł po coś do kuchni, a chwilę później wrócił z małym zawiniątkiem. Podał mi niewielkiego jointa. Zaciągnęłam się jego smakiem, popijając drinkiem. Chłopak usiadł obok, jednak ja wspięłam się na jego kolana.
- Kurwa, Emma jeśli chcesz prawdziwy kosmos to może jakiś kompocik? - Ed wyjął z plecaka słoik, w którym znajdowała się ciemna substancja wyglądem przypominająca  herbatę. - Babcia zawsze powtarzała, że kompoty są zdrowe - na jego słowa wszyscy, włącznie ze mną zaczęli się śmiać. Heroina. Zdecydowali się na ostrzejsze środki. Nigdy jej nie próbowałam, pomimo tego, że wszelkie narkotyki w towarzystwie, w którym przebywałam nie były rzadkością.
- Emma po ostatnim speedzie dochodziła do siebie dość długo, więc nie radziłbym- Rob przypomniał moją przygodę z niewielką dawką amfy. Zmarszczyłam czoło i oparłam się o klatkę piersiową Steve'a.
- Rob, czemu kurwa nie mówiłeś nic o tej akcji w barze?! - zapytał podekscytowany i nieźle wstawiony Greg.
- Stara sprawa. Ten sam koleś, który dzwonił do ciebie po towar, odezwał się do mnie. Chyba był zbyt naiwny jeśli twierdził, że mu coś załatwię. Nie będę ryzykować dla jakiegoś popierdoleńca zza miasta - na słowa kuzyna reszta towarzystwa zaczęła się śmiać. Ja jednak podeszłam do stołu, by nalać sobie kolejnego drinka.
- I tak nic nie przebije tej akcji z piątkowej imprezy. Oscar, wiecie ten kumpel Martina wyleciał przez barierkę i zarył głową o butelkę whisky - na słowa chłopaka przestałam nalewać alkohol. Odwróciłam się delikatnie, nasłuchując co jeszcze ma do powiedzenia.
- O kurwa, co mu jest? - zapytał Steve.
- Nie wiem, pewnie sie jakoś z tego wylizał. Złego diabli nie biorą!- wykrzyczał Greg.
- Wiadomo kto mu to zrobił? - Rob wydawał się być niezwykle zainteresowany całą tą sytuacją. Na jego pytanie moje serce zaczęło bić szybciej, a dłonie lekko się trzęsły. Pomyślałam o Harrym i o tym jak potraktował Oscara, gdy ten się do mnie dobierał. Tak bardzo nie chciałam żeby ktoś dowiedział się, że to Styles stał za pobytem blondyna w szpitalu.
- Nie mam pojęcia. Byłem zalany w trupa, zresztą, pewnie tak jak reszta towarzystwa.
- Emma, widziałaś coś? Wiesz kto był na tyle odważny, by zadrzeć z Oscarem? - oczy wszystkich były skierowane na moją osobę.
- Nie mam pojęcia. - skłamałam, starając się zachować obojętny ton głosu.
- Chodź tutaj, Maleńka - Steve wziął moją dłoń i przybliżył do swojej klatki piersiowej,a ja usiadłam mu na kolanach.
- Tak czy inaczej, facet musiał byc nieźle wkurwiony, żeby zdołać mu tak przywalić i zepchnąć z pierwszego piętra..- zamyślił się Rob.
Na myśl o Harrym targały mną sprzeczne emocje. Przypomniałam sobie Jego słowa i zachowanie na ulicy. Przez alkohol w mojej głowie wydarzenia te zaczęły wirować, przez co na chwilę odłączyłam się od dyskusji. Jednego byłam pewna - mimo wszystko nie chciałam poruszać tematu Harrego i ostatniej imprezy.
- Możemy zmienić temat? - zapytałam bez zastanowienia.
- Coś się stal stało? - Steve popatrzył na mnie zaciekawiony.
- Nie, po prostu nie możemy pogadać o czymś bardziej przyjemnym? - wzruszyłam ramionami.
- Jasne, o czym tylko chcesz, Mała - chłopak przejechał chłodnym językiem po płatku mojego ucha.
Odwróciłam się w jego stronę i pocałowałam w usta.
- Dobra, dobra! Nie afiszujcie sie tak z tą waszą miłością! - skomentował Greg z udawanym oburzeniem.
- Spierdalaj - odburknął Steve, po czym po raz kolejny złączył nasze wargi.
Kilkanaście minut później nadal wszyscy byliśmy pochłonięci rozmowami, piciem i smakowaniem towaru, który przyniósł Rob. Siedziałam oparta o ramię chłopaka, gdy usłyszałam pukanie do drzwi. Wstałam leniwie, po czym skierowałam się do przedpokoju. Po drodze potknęłam się o pozostawioną tam butelkę i czyjeś kapcie. Chwilę później uchyliłam drzwi. Moim oczom ukazał się wysoki brunet ubrany w czarne spodnie i koszulkę z logo The Rolling Stones. Loki schowane miał pod szarą beanie.
- Hej, Em - powiedział lekko zaskoczony stanem, w jakim mnie zastał. Opierałam się o ścianę, by móc utrzymać równowagę.
- Skąd masz mój adres? - zapytałam bez zastanowienia. Chłopak przejechał dłonią po swojej twarzy.
- Sophie powiedziała gdzie mieszkasz. Byłem przejazdem, pomyślałem, że może..
- Nie kłam. - przerwałam Mu - O tej porze gdzieś jechałeś i nagle postanowiłeś mnie odwiedzić? - spytałam z ironią. Pomimo stanu, w jakim byłam, potrafiłam w miarę trzeźwo myśleć.
- Właściwie to chciałem spytać, czy wszystko okej i przy okazji ..- chłopak spojrzał w dół, jakby Jego buty były najciekawszym widokiem w tamtym momencie - trochę mi głupio za to, co powiedziałem wtedy na ulicy. - patrzyłam na Niego i już miałam odpowiedzieć, ale oboje usłyszeliśmy głos Steve'a.
- Emma, Maleńka! - chłopak wyszedl zza rogu, trzymając w ręku dwa blanty- Spróbuj tego, coś zupełnie nowego.. - popatrzyłam na niego, na to co trzymał w ręce i na Harrego.
Brunet spojrzał na mnie i na Steve'a.
- Chyba jednak przyszedłem nie w porę. - powiedział, patrząc mi w oczy - Na razie. - szybko opuścił korytarz. Stałam nieruchomo, kalkulując to, co właśnie się stało. Harry przyszedł, żeby przeprosić mnie za to, co powiedział kika godzin wcześniej na mój temat, po czym utwierdził się w przekonaniu, że jednak miał rację.
- Kto to był? - Steve pomimo tego, że widział Harrego już kilka razy w szkole, nie zdołał Go rozpoznać.
- Pomyłka - odpowiedziałam, zamykając drzwi.
- Pomylił mieszkania, a pomimo tego tyle ze soba gadaliście? - chłopak pociągnął jointa.
- Pomylił osobę, z którą powinien rozmawiać. - odpowiedziałam, po czym poszłam do swojej sypialni.
Tego wieczoru nie miałam ochoty na dalszą zabawę.

________

CZYTAM = KOMENTUJĘ
Zaskoczył Was czymś nowy rozdział? Jak podoba się Wam opowiadanie?
Dodam, że im więcej komentarzy się tutaj znajdzie, tym szybciej możecie spodziewać się nowego rozdziału.